Tilkynning!!

Ég er að læra !! 

 

 

 

 

Hux!

Það er ótrúlegt að sjá umræðu fara gjörsamlega úr böndunum og horfa upp á fullorðið fólk slengja fram marklausum fullyrðingum um heila starfstétt án þess að hafa grænan grun um hvað það er að tala !  Ég býst við að það sé nú eins og endranær ekki þess virði að taka þátt, enda við sem vinnum í kirkjunni eintómir barnaníðingar og böðlar! Stundum vildi ég óska að svona ummæli dæmi sig sjálf, en merkilega eru samt margir til að taka undir svona alveg hikstalaust! 

 

Merkilegt nokk samt að þrátt fyrir allar fullyrðingar um hvað við erum mikið ofbeldisfólk (kirkjan sko), að þá er barnastarf Neskirkju á þessu hausti í miklum vexti og í raun erum við að horfa fram á sprengingu í öllum þáttum vetrarstarfsins hvað varðar skráningu foreldra á börnum sínum í starfið. Ég hef verið að störfum í kirkjunni núna í tvö ár og þetta er þriðji veturinn sem ég vinn í kirkjunni og ég er þakklát fyrir það traust sem okkur er sýnt og ég vona að svona verði þetta áfram. Það sem mér finnst merkilegast af öllu er það að það hafa aldrei verið jafn sterkar gagnrýnisraddir á barnastarf kirkjunnar og nú á síðustu misserum, en samt vex starfið með hverju árinu sem líður. Kannski eru þessar öfgafullu raddir um barnaníð og meint ofbeldi starfsmanna kirkjunnar hreinlega ekki að virka, eða virka alla vega í gagnstæða átt. Alla vega erum við sátt við okkar hlut og erum þakklát fyrir það traust sem okkur er sýnt af foreldrum og fyrir það traust sem ríkir á milli stofnana í vesturbæ 107! 

 

kveðja í bili, 

 

Sunna sem telur sig ekki vera ofbeldismanneskju svona almennt og yfirleitt !

Gramsað í gömlu efni!

Ég hef verið að fara í gegnum gamalt efni sem ég hef verið að skrifa í náminu mínu, tilgangurinn var að finna eina ákveðna ritgerð, sem finnst þó ekki (maður finnur aldrei það sem leitað er að ). En í þessari leit fann ég annað sem vakti athygli mína, en fyrir einhverjum fjórum árum síðan tók ég kúrs í Shíisma hjá Magnúsi Þorkeli Bernharðsyni og vann ritgerð og í henni notaðist ég við grein sem birtist í Morgunblaðinu og var unnin af Karli Blöndal og kallaðist "Evrópa logar". Það sem var svo sláandi í þessari grein var umfjöllunin um stöðu múslimskra kvenna í Þýskalandi. Mér datt í hug að setja þann hluta ritgerðarinnar hér inn vegna þess að ég man hvað þessi grein sat lengi í mér og hvað margt óhugglegt kom í ljós varðandi aðbúnað og líf kvenna í innflytjendasamfélögum í Þýskalandi:

 

"Í Þýskalandi er annað uppi á teningnum. Þar hefur mikil áhersla verið lögð á pólitíska rétthugsun. Enginn hefur þorað að opna munninn og gagnrýna straum innflytjenda inn í landið, sem hafa flutt með sér heilan menningarheim. Í dag eru aðstæðurnar þannig að í þýsku samfélagi þrífst einskonar hliðarsamfélag, þar sem gilda aðrar reglur og siðir en meðal  þjóðverja almennt og mannréttindi virðast ekki eiga við, sérstaklega á þetta við um konur. Um þetta fjallar grein Der Spiegel “Hinar réttlausu dætur Allah”. Þúsundir múslimskra kvenna búa við ok feðraveldisins, læstar inni í íbúðum sínum, varnarlausar gegn ofbeldi og nauðungarhjónaböndum. Þær hverfa inn í hliðarveröld, þar sem húsbændur eru í hlutverki einræðisherra. Venjulegir þjóðverjar líta aldrei þessa veröld. Við þeim blasa á markaðnum litríkir básar Tyrkja, en það sem er undir yfirborðinu lítur aldrei dagsins ljós. Katrin Flies yfirmaður kvennaathvarfs í München, segir þetta:

 

“Margar konur vita ekki hvar þær hafa búið árum saman. Margar þeirra hafa verið giftar til Þýskalands. Þær hafa aldrei farið út úr hverfinu sínu og sumar ekki út af heimilinu.[1]”

 

 

Þess er getið að strangtrúaðir múslimar séu áfjáðir í að setjast að í Þýskalandi vegna þess að hvergi annars staðar í Evrópu fá þeir að stunda trú sína með jafn ströngum hætti.

Í Tyrklandi er bannað að vera með höfuðklút í skólum og háskólum. Frakkar hafa bannað slæðuna í ríkisskólum. Í Þýskalandi aftur á móti eru engar hindranir. Það er ekki litið á Þýskaland sem innflytjendaland. Innflytjendur eru frekar meðhöndlaðir sem gestir en samborgarar. Það er enginn þrýstingur til að láta innflytjendur laga sig að samfélaginu.

Það er ekki vitað hversu  margar konur búa við ofbeldi og kúgun í Þýskalandi. Könnun, sem var gerð fyrir tveimur mánuðum sýndi að tyrkneskar konur í Þýskalandi eru mun oftar beittar ofbeldi en aðrar konur. Fjórðungur kvenna sögðust einhvern tímann hafa verið beittar ofbeldi en 38% tyrkneskra kvenna. Þær voru mun oftar beittar ofbeldi og meðferðin á þeim hrottalegri. Fjórðungur tyrkneskra kvenna sögðust ekki hafa hitt eiginmann sinn  fyrr en í brúðkaupinu og 9% voru þvingaðar í hjónaband. Þessar múslima konur eru fórnarlömb grimmilegs karlaveldis en einnig þýskrar bannhelgi. Viðkvæðið er þetta, að það má ekki gagnrýna aðra trú og aðra menningu. Þetta eru viðbrögð við reynslu nasistatímans þar sem allt sem var framandi var gagnrýnt, ofsótt og upprætt. Þessi sektarkennd sem býr með þjóðinni hefur orðið að hjákátlegri viðurkenningu allra annarra menningarheima og barnalegri fjölmenningarhyggju. Bassam Tibi prófessor og einn af stofnendum mannréttindasamtaka Araba segir:

 

“Ekkert lýðræðisríki má leyfa að konan sé gerð óæðri[2]”.

 

Sú staða að búa í einum menningarheimi innan veggja heimilisins á meðan að allt annar menningarheimur bíður fyrir utan dyra hefur reynst mörgum múslimakonum í Þýskalandi dýrkeypt.

Leyla, múslimakona frá Dortmund, sem á að baki 20 ára hjónaband, 20 ára barsmíðar af hálfu eiginmannsins og tengdaforeldranna, segir:

 

Hún óskar sér stundum að hún hafi aldrei yfirgefið Tyrkland. Þar er líf fólks miklu nútímalegra en í Þýskalandi. Þar fer fólk á diskótek og það fer út….Uppvöxtur hennar var með öðrum hætti sem tyrki í Þýskalandi. Þar safnast saman fólk úr lægri stéttum. Þeir taka með sér hefðbundna mynd feðraveldisins til nýju heimkynnanna. …. Leyla fékk ekki að vera með í leikfimi af ótta föður hennar við að meyjarhaft hennar myndi rofna því þá eru dætur orðnar verðlausar á hjónsbandsmarkaðnum. ….Þegar hún var 16 ára komu foreldrar hennar með eiginmann. Hún samþykkti, hún hefði samþykkt hvað sem er til að komast út úr fangelsinu…. Hana grunaði ekki að ástandið myndi versna. …. Hún var lamin hvað eftir annað. Hún vildi komast í kvennathvarf en móðir hennar sagði nei. Hún hafði ekki mátt til að rífa sig frá þessari neitun”[3].

 

Margt bendir til þess að í samfélögum múslima í Evrópu gildi Sharia lögin. Það er ekki langt síðan að spænskur Imam mæltist til þess að ekki væru notuð of gild barefli til að berja á fætur og hendur kvenna. ´

           

Í tyrkjahverfum í Berlín, Nürnberg og München ríkir mikill agi meðal hinna strangtrúuðu. Allir taka þátt í að vaka yfir konum. Eini staðurinn þar sem þær komast undan eftirliti er í skólum. Það þarf lítið til að ögra þessum samfélögum. Karlmönnum er innrætt að kona, sem ber ekki slæðu er dræsa eða hóra. Konur sem ganga um án höfuðklúts í þessum hverfum eiga á hættu að vera eltar af hópum drengja eða karla og vera hótað nauðgunum. Dæmi eru um hópnauðganir.

Í félagsþjónustu í Stuttgart hafa verið sett á svið saumanámskeið þar sem tyrkneskum konum er kennd þýska og um leið hvar þær geta leitað sér hjálpar. Ótti eiginmannsins er að þær verði of sjálfstæðar.

            Þessi samfélög í Evrópu munu fara stækkandi á næstu árum og áratugum. Múslimar hafa búið í Evrópu svo árum skiptir. Nú búa 15 milljónir múslima innan Evrópusambandsins. Þetta á þó ekki við um allar þær milljónir múslima sem búa í Evrópu. Ofstækið leynir sér ekki og þegar pólitísk morð eru framin til að þagga niður í andstæðingum er ljóst hve alvarlegt og eldfimt ástandið er orðið[4]."

 

[1] Sama. s. 10.

[2] Karl Blöndal, 21.Nóvember. “Evrópa logar”. Morgunnblaðið. s. 10

[3] Karl Blöndal, 21. Nóvember. “Evrópa logar.” Morgunnblaðið. s. 11

[4] Efni þessa hluta verkefnisins er endursögn á grein Karls Blöndal sem birtist í Morgunblaðínu 21.Nóvember 2004 á blaðsíðum 10-11.

 

Eigði annars góðan dag !

Skipting John Kloppenborg á Q í Q1, Q2 og Q3. Tekið úr bókinni Excavating Q frá árinu 2000.

Ég fékk fyrirspurn fyrr í dag hvort hægt væri að finna samantekt yfir ummælin sem tilheyra Q1, sem er elsta lag ræðuheimildarinnar. Ræðuheimildin er tilgáta sem mjög margir fræðimenn telja að sé til og hún liggi að baki öllum samstofna guðspjöllunum þremur (Matteus, Markús og Lúkas). Til eru þeir fræðimenn sem telja að enn fremur skiptist ræðuheimildin í þrennt - Q1, Q2 og Q3. Q1 endurspeglar elsta stig ræðuheimildarinnar og um leið elsta samfélag fólks að baki guðspjöllunum þegar fólk var að byrja að fóta sig og læra lifa eftir boðskap Jesú fljótlega eftir krossinn. Þannig hér segja menn að megi finna elstu ummæli Jesú og í raun að hér komumst við næst hinum sögulega Jesú. Í þessu lagi er meðal annars ekki að finna neinar tilvísanir í Gyðingdóm og margir vilja meina að hér séu ekki heldur beinar tilvísanir í krossinn heldur sé um ummæli að ræða sem séu í ætt við hefð Kýnikea og stóuspeki. Næsta lag, Q2 er svo aðal ritskýringarstig ræðuheimildarinnar en hér kemur fyrst inn hin spámannlega hefð Gyðingdómsins og menn eins og Jóhannes Skírari koma fyrst fyrir. Fólkið að baki Q-heimildinni er ofsótt og leitar til spámmannlegu hefðarinnar til að skýra sínar eigin ofsóknir en spámenn gyðingdóms voru einnig ofsóttir margir hverjur. Lokastig Q er svo algjör samruni við musterið og gyðing-kristindómur varð til en hann lifði fram til ca. 400. Við sjáum dæmigerðan gyðing-kristindóm í Jakobsbréfi og Matteusarguðspjalli en efni í þessum tveimur ritum er um margt keimlíkt. 

 

Sá fræðimaður sem er höfundur þessarar tilgátu er John Kloppenborg en bækur hans "Formation of Q"; "Excavating Q" og "Q-Parallels" taka á þessum málum vel. 

 

Ég set hér inn smá umfjöllun úr Excavating Q, um Q1 og mun setja inn um Q2 og Q3 næstu daga!

 

(ath. Hér fylgja Q ummælin Lúkasarguðspjalli, hægt að fletta upp í því til að lesa ritningarversin).

 

Q1 er gott dæmi um leiðbeiningar bókmenntir. Þetta elsta lag ræðuheimildarinnar gefur góðar leiðbeiningar varðandi ákveðin þemu. Líkt og með leiðbeiningar þá innihedlur Q1 ummæli sem varpa ljósi á ýmis lykil atriði í leiðbeiningarferlinu. Dæmi um þetta er: Samband meistara og nema (Q 6.40, 46-49; 14.26-27); á mikilvægi góðrar leiðsagnar (Q 6.40, 41-42), góðrar ræðu (6. 43-45), og góðs fordæmis (Q 17.1-2).

 

Stórum hluta Q1 er umhugað um staðbundin málefni: Hvernig er tekist á við ágreining (Q 6.27-28, 29; 12. 2-7, 11-12; 17.3-4); lána og fá lánað (6.30), viðhalda nauðsynlegu lífsviðurværi (11:2-4, 9-13; 12.22-31), samstaða og sátt (15.4-7; 8-10; 17.1-2, 3-4), Viðhorf gagnvart auði (12.33-34; 16.13) og framkoma og hegðum “verkamanna” (9.57-62; 10.2-11, 16).

 

Q1 skortir alveg véfréttarstílinn. Rödd Guðs er ekki heyrð og Jesús talar ekki sem spámaður. Ríkjandi rökfærslan í Q1 er sannfæring sem er beitt í gegnum retorískar spurningar, fordæmi og samanburðir eru byggðir á venjulegri reynslu eða úr náttúrunni. Q1 hefur þó fulla trú á guðlegri forsjón, á því að Guð fylgist með í kærleika og á í gegnum þann möguleika að mannleg samsbönd geti umbreyst. En það eru engar tilvísanir í það að þessu sé miðlað gegnum Tóruna, musterið eða stigveldi presta eða þá að þetta sé byggt á véfréttum eða fyrirskipunum.

 

Ef spurt væri hver hefði verið í þeirri stöðu að ramma ummælaguðspjallið inn (Q1) þá væri svarið: Almennir þorpsbúar eða skrifarar.  Sú staðreynd að Q1 sé römmuð inn eins og leiðbeiningarskjal sem er algengt “skrifara” form og endurspeglar hugðarefni hinna skirftlærðu (scribe), þess vegna fer vel á því að Q1 sé afurð þessa þjóðfélagshóps.

 

Varast skal að staðsetja þessa menn of hátt í þjóðfélagsstiganum. Ummælaguðspjallið var upprunalega sett saman til að ávarpa fólk sem bjó við fátækramörk, sem tókst á við landlæg átök í þorpum og bæjum ásamt margs konar annars konar þrýstingi utan úr samfélaginu.

 

Taka skal fram að þessi kenning er alls ekki óumdeild og margir efast um hana og vilja taka Q sem eina heild og ekki búta hana niður í þessi lög. Mér finnst sjálfri þetta skemmtileg kenning og einn hlekkur í því að komast nærri því hvað býr að baki Guðspjöllunum í raun og veru. Þróun Q fylgir algjörlega þróun og sjálfsmótun hinna fyrstu kristnu og samfélags þeirra eftir dauða Jesú. Þetta tvennt er nátengt og verður ekki sundurskilið! Sama gerist að baki Jóhannesarguðspjalli, Raymond Brown hefur einnig greint þrjú stig í þróun þess og samfélagsins að baki fjórða guðspjallinu. Kannski ég skrifi eitthvað um það seinna!

Bless í bili!

Guðfræðiblogg!

Ákvað að skella hér inn hugleiðingum um hjónaband og skírlífi út frá pælingum nokkura frumkristinna höfunda, þó aðallega Klemensar frá Alexandríu! Hugleiðingarnar eru teknar úr bók Elaine Pagels: Adam, Eve and the Serpent og ég er að nota hana alveg heilmikið í ritgerðarvinnunni minni en þar er Eva og hennar meinta synd mikið til skoðunnar ásamt öðru glæsikvend sem er hún María mín Magdalena.

 

Njótið og ég vil minna á að færslan gæti sært teprur og aðra sem roðna þegar hlutir eins og kynlíf ber á góma !

 

Margir hinna fyrstu kristnu predikara hvöttu fólk til að afnema synd Adams og Evu með því að velja skírlífi fram yfir hjónalíf. Þetta truflaði hina hefðbundnu reglu sem náði yfir fjölskylduna, þorpin og borgirnar og hin trúuðu voru hvött til að hafna hefðbundnu fjölskyldulífi fyrir sakir Jesú Krists.

 

Aðrir kristnir mótmælt þessu harðlega. Því var haldið fram að þessi róttæka meinlætahyggja var ekki frummerking fagnaðarerindisins og þessir sömu kristnu horfðu einfaldlega framhjá hinum róttæku tilvísnunum sem koma fram hjá Jesú og Páli.

 

Það eru 13 bréf eru rituð í nafni Páls,  8 eftir hann sjálfan, 5 eftir aðra.

 

Raunveruleg bréf hans eru: Rómverjabréfið, 1 og 2 Kor. Galatabréfið, Filippíbréfið, 1. Þessalónikkubréfið og Filemonsbréfið.

 

Bréf sem almennt samþykki ríkir um að hann hafi ekki skrifað eru: 1 og 2 Tímóteusarbréf og Títusarbréf.

 

Varðandi höfund að Efesusbréfinu, Kolossóbréfinu og 2. Þessalónikkubréfinu þá hefur umræðan haldið áfram Meiri hluti fræðimanna telur þó að þau tilheyri deutero-pálínsku hefðinni.

 

Þó að hin Deutero-pálínsku bréf séu ólík hvert öðru ýmsan máta, þá eru þau þó sammála þegar kemur að praktískum efnum. Öll bréfin hafna róttækri meinlæta sýn Páls og kynna til sögunnar “heimilisvænan” Pál. Þetta er útgáfa af Páli, sem hvetur til skírlífis meðal kristinna samferðamanna sinna og setur fram strangari útgáfu af hefðbundnum gyðinglegum viðhorfum til hjónabands og fjölskyldunnar.

 

1.Tímóteus minnist syndar Evu og fyrirskipar að konur verði að: ¹Kona á að læra í kyrrþey í allri auðmýkt. ¹²Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum heldur á hún að vera kyrrlát. ¹³Því að Adam var fyrst myndaður, síðan Eva. ¹⁴Adam lét ekki tælast heldur lét konan tælast og gerðist brotleg. ¹⁵En hún fæðir börnin og verður því hólpin ef hún er staðföst^[2]

Orðrétt: ef þau standa stöðug.

1.  í trú, kærleika og helgun samfara hóglæti.

 

Með því að lesa á þennan hátt og á þann hátt sem þessi texti er enn lesinn í stórum hluta kirkna í dag, þá er því haldið fram að sagan af Evu sanni náttúrulegan veikleika kvenna og hve auðtrúa þær eru og um leið skilgreinir sagan núverandi hlutverk kvenna.

 

Höfundar sem við köllum í dag kirkjufeðurna, gripu á lofti hina tömdu og heimilislegu útgáfu af Páli sem birtist í deutero-pálínsku hefðinni sem grundvallarvopn gegn öfgum meinlætahyggjunnar. Klemens frá Alexandríu sem er að skrifa meira en hundrað árum eftir dauða Jesú Krists, færir rök fyrir því að meinlætamennirnir hafi ýkt og misskilið kenningar Páls.

 

Klemens hafnar umfram allt þeirri tilgátu að synd Adams og Evu hafi verð kynferðisleg. En þetta var sjónarhorn sem var algengt meðal kristinna kennara eins og Tatían frá Sýrlandi en hann kenndi að ávöxturinn af Skilningstréinu hafi falið í sér holdlega þekkingu. Hann bendir á að um leið og Adam og Eva hafi borðað af trénu, þá hafi þau orðið kynferðislega meðvituð. Tatían ávítaði Adam fyrir að finna upp hjónaband og hann trúði því að fyrir þá synd hafi Guð rekið Adam og Evu út úr Paradís.

 

Klemens hafnar öllum svona málflutningi, hann segir að kynlíf sé ekki syndugt heldur hluti af góðri sköpun Guðs. Hann segir að þau sem taka þátt í æxlun séu ekki að syndga heldur að taka þátt í sköpun Guðs.

 

Viðhorf Klemensar og margra annarra á þessum tíma, mótuðu ákveðinn staðal fyrir kristna hegðun sem átti eftir að vera við líði í hundruði ára og í raun nærri 2000 ár. Það sem kom til með að ríkja í kristinni hefð voru ekki ögrandi ummæli Jesú guðspjallanna og hvatningin til skírlífis í 1. Korintubréfi heldur þau ummæli sem hæfðu tilgangi kirknanna á 1. og 2. öldinni.

 

Klemens trúði meðal annars að Jesús hafi ætlað að stafesta og umbreyta hefðbundnu munstri hjónabandsins; en hann hafi ekki ætlað að ögra karlveldishefð hjónabandsins (sem hjá Klemens tjáir nátturlega yfirburði karlmannsins en um leið refsingu Guðs yfir Evu).

 

Hjónabandið sem fól nú í sér einkvæni og var óuppleysanlegt eins og Guð hafði upprunalega ætlað því að vera, varð fyrir marga trúaða “helg mynd”. En til að upplifa það sem slíkt varð hinn trúaði að hreinsast af kynferðislegri ástríðu sem einmitt fékk Adam og Evu til að syndga.

 

“Hið góða er að reyna enga ástríðu....Við eigum ekki að framkvæma neitt af ástríðu. Vilji okkar á að beinast að því sem er nauðsynlegt. Við erum börn viljans en ekki ástríðunnar. Maður sem gengur í hjónaband til að eignast börn verður að ástunda hófsemi til að hann finni ekki til löngunar gagnvart eiginkonu sinni......þannig að hann geti átt börn með þeim vilja sem er skírlífur og undir stjórn”.

Klemens frá Alexandríu.

 

Guðspjallið skv. Klemens takmarkar ekki eingungis kynlíf við hjónaband, heldur einnig setur það kynlífinu takmörk innan hjónabandsins. Takmarkar það við æxlunina. Það að taka þátt í hjónabands samförum af nokkurri annarri ástæðu felur í sér að “náttúran er særð”.  Klemens útilokar ekki aðeins kynlíf sem felur í sér munnmök og endaþarmsmök, heldur einnig við eiginkönu sem hefur blæðingar, er ófrísk, ófrjó og er á breytingaskeiði. Hann útilokar einnig kynlíf með eiginkonu sinni á morgnana, á daginn og eftir kvöldmat.

 

Hann setur fram varnaðarorð:

 

“Ekki heldur á nóttinni, þó að það sé í myrkri, sem leyfir að haldið sé áfram á ósæmilegan hátt. Heldur með hófi, þannig að allt sem gerist, gerist í ljósi skynseminnar......því einnig það samband sem er löglegt er einnig hættulegt nema það feli í sér getnað”.

 

Skírlíft hjónaband, þar sem báðir aðilar helga sig skírlífi er betra en það sem er kynferðislega virkt. Til hins fróma kristna manns skrifa Klemens:

 

“Kona þín, eftir barnsburð er sem systir og er dæmd líkt og af sama föður, sem einungis minnist eigimanns hennar þegar hún lítur á börnin sín., Hún er sú sem er ætlað að verða systir í raunveruleikanum eftir að hafa lagt niður holdið. Faðirinn aðgreinir og takmarkar þekkingu þeirra sem eru andlegir út frá sérstökum persónueinkennum kynjanna”.

 

Meiri hluti kristinna hefur valið að fylgja hinum heimilislega Páli frekar en þeim Páli sem hvetur til skírlífis í sínum raunverulegu bréfum. Hinir kristnu þróuðu síðan með sér fjöldan allan af myndum af Jesú og Páli sem hæfði tilgangi hvers hóps fyrir sig.

 

Innskot mitt: Mér er það stundum algjörlega hulið allar þessa pælingar um kynlíf út frá biblíunni vegna þess að í raun og veru er ekkert mikið fjallað um kynferðismál í Biblíunni. Jesús segir eiginlega ekki neitt....Páll talar um að það sé best að sleppa því og deutero-Páll vill að við giftumst...Það er í raun alveg ótrúlegt að Biblían skyldi verða þessi leiðarvísir í kynlífmálum fólks og má það að miklu leyti skrifast á þá sem túlkuðu og voru að skrifa á annarri öldinni og áfram.....ekki má gleyma snillingnum Ágústínusi sem einstaklingsgerði syndina og skammaði allt kvenkynið í heild bara held ég fyrir synd Evu. Enn þann dag í dag erum við að hlusta á þetta bull! Þetta málefnalega innskot var í boði Bónus. Góðar stundir !

 

 

 

 

 

 

Viska

"Slepptu"

er stutt orð en áhrifaríkt. Ef ég vil,

þá get ég hætt tilraunum mínum til að stjórna einhverjum í dag.

Laun mín verða friður!

(úr bóknni Æðruleysi, hugleiðingar eftir Karen Casey) 

 

Sumt fólk er svo viturt.......skilur mann eftir með þá tilfinningu að maður sé undir meðalgreind þegar kemur að kommon sens í lífinu....! 

 

Hér er fleira viturlegt úr sömu smiðju:

 

Stundum virðast vandamálin óyfirstíganleg og við vitum ekki hvert við eigum að snúa okkur. Ef til vill höfum við áhyggjur af vinnunni, heilsan er ekki í lagi eða að það að búa með ættingja í vanda verður erfiðara. En fæst okkar lenda í raunverulega erfiðum vandamálum en eiga þó stöðugt við vandamál að stríða. Að vera á lífi, að vera manneskja þýðir að margt veldur okkur erfiðleikum.

 

 

 

Skapgerðabrestir eru undirrót árekstra okkar við aðra, vekja sjálsmeðaumkvun okkar, kveikja óraunhæfar væntingar, magna hindranir og minnka gleðina. Það er einföld staðreynd, að óhamingja leiðir beint af skynjun okkar og viðbrögðum gagnvart fólki og atvikum umhverfis okkur.

 

Og áfram flæðir snilldin og viskan :

 

Að vera vongóð er viðhorf, sem hægt er að öðlast. Að öðlast trú á æðra máttarvald í lífi okkar mun flýta viðurkenningu okkar á voninni. Með hjálp Guðs og vina okkar munum við sannfærast um að við erum aldrei ein og það er gott. Við munum finna vonina sem við heyrum í rödd annarra.

 

Mér lærist smám saman að það að láta af stjórn, hætta að hafa áhyggjur og spá um afleiðingar, mun valda mér miklum létti.

 

Að lokum:

 

Ég á val um að vera æðrulaus og vongóð um sérhverja framvindu lífs míns.

 

Sannfæring mín um daginn í dag er: "Ég get verið eins vonglöð og hamingjusöm og ég ákveð sjálf að vera"

 

 

Thus endet the lesson ! Njótið dagsins, helgarinnar, stundarinnar, mínútunnar og sekúndunnar ef út í það er farið.....þetta augnablik kemur víst aldrei aftur og lifum eins og það sé enginn morgundagur !

Tjuss !

Veiðimaðurinn :-)!

Afrek fjölskyldunnar í fríinu (ég er alveg að missa mig í frímyndum...enda of gaman að vera í fríi )

 

 

Ein af húsbandinu mínu !

Góða nótt og sæta drauma

Trúlausi guðfræðingurinn og guðfræðideild Háskóla Íslands!

Eftirfarandi grein mun birtast í Fréttablaðinu á næstu dögum í styttri útgáfu. Set hana inn hér í þeirri lengd sem hún var upphaflega skrifuð til birtingar. Ég verð ekki í netsambandi næstu vikuna þannig að ég svara þeim athugasemdum sem kunna að koma þegar ég sný úr óbyggðum !

 

Trúlausi guðfræðingurinn og guðfræðideild Háskóla Íslands.

 

Þann 16. Júní síðastliðinn birtist opnulöng grein í Fréttablaðinu eftir Teit Atlason er ber yfirskriftina ,,Trúlausi guðfræðingurinn”. Greinin sem er tekin af bloggsíðu höfundar lýsir trúleysisafstöðu hans og því hvernig að tveggja ára nám við guðfræðideild Háskóla Íslands hafi haft áhrif á þá trúarafstöðu. Í greininni gagnrýnir höfundur guðfræðideildina, sem hann segir gallaða stofnun, og tiltekur m.a. eftirfarandi rök fyrir því: ,,Í mínum huga eiga að vera skýr skil á milli hinnar trúarlegu innrætingar og hinnar fræðilegu kennslu. Það vantar einnig ýtarlegri (sic) biblíugagnrýni, kenningar um hinn sögulega Jesú, kynningu á trúarlegu umhverfi þegar Biblían er rituð, trú Egypta, kynningu á (sic) betri kynningu á gnóstískum ritum. Svo ekki sé talað um Júdarsarguðspjall sem er merkilegasti fornleifafundur síðustu árhundruða.”

 

Gagnrýni Teits á guðfræðideildina er af tvennum toga og snýr sú fyrri að tvíþættu hlutverki deildarinnar. Guðfræðideildin annast annarsvegar rannsóknir og kennslu á sviði trúarbragðafræði og guðfræði. Hinsvegar er próf úr guðfræðideild forsenda þess að öðlast vígslu í íslensku þjóðkirkjunni. Þurfa þeir sem vígjast til prests að hafa lokið svokölluðu embættisprófi sem er 5 ára nám eða 150 einingar. Er venja að þeir einir kalli sig guðfræðinga sem hafa lokið 5 ára námi líkt og tíðkast meðal annarra fræðinga á borð við verkfræðinga og lögfræðinga. Að uppfylltum skilyrðum um háskólapróf á sviði guðfræði annast þjóðkirkjan síðan þjálfun prestsefna. Fyrirkomulagið er sambærilegt öðrum starfsstéttum sem krefjast háskólamenntunar, lögmanna, endurskoðenda, lækna ofl. Nemendum í guðfræðideild Háskóla Íslands er ekki mismunað á grundvelli trúarafstöðu sinnar.

 

Síðari gagnrýni höfundar á guðfræðideildina snýr að kennslu á sviði biblíufræða og þá sérstaklega nýjatestmentisfræði sem undirrituð hafa valið að sérsviði. Prófessor í nýjatestamentisfræði er dr. Jón Ma. Ásgeirsson en hann er menntaður frá Claremont háskóla í BNA og er þekktur á alþjóðavísu sem fræðimaður á þessu fræðasviði. Við guðfræðideildina eru kennd fjölmörg námskeið á sviði nýjatestamentisfræða og til að ljúka embættisprófi í guðfræði þarf nemandi að hafa lokið 33 einingum á því sviði. Til að sækja framhaldsnámskeið í nýjatestamentisfræðum þurfa nemendur að hafa lokið grunnnámskeiðum í samtíðarsögu, inngangsfræði og guðfræði Nýja testamentisins auk 10 eininga í forn-grísku. Þekking á forn-grísku, frummáli textans, er forsenda allrar umræðu um ritskýringu og greiningu á Nýja testamentinu. Venja er að nemendur sæki framhaldsnámskeið í nýjatestamentisfræðum á þriðja til fimmta ári náms en ekki á BA stigi. Fjallað verður nú sérstaklega um þau sex atriði sem að Teitur nefnir í þessu samhengi.

 

Ítarleg biblíurýni á sér stað í framhaldsnámskeiðum sem kallast ritskýring en þar eru tekin fyrir einstaka rit Gamla- og Nýja testamentisins. Í inngangsnámskeiðum nýjatestamentisfræða er eðli málsins samkvæmt farið nokkuð hratt yfir sögu en í ritskýringarnámskeiðum gefst rými til ítarlegri umfjöllunar. Uppbygging kennslunnar er þannig háttað að í hverri viku eru lesnir textar á gríska frummálinu og þeir krufðir ítarlega með tilliti til málfræði, setningarfræði og merkingarsviða. Textarnir sjálfir eru síðan settir í samhengi við rannsóknir á sviði biblíuvísinda og er reynt að gefa fjölbreyttum sjónarmiðum gaum. Nýjatestamentisfræðin er þverfagleg fræðigrein sem notfærir sér þekkingu og rannsókir á sviði fjölmargra fræðigreina til að varpa ljósi á texta Nýja testamentisins. Má þar nefna klassísk fræði, fornleifafræði, sagnfræði, málvísindi, bókmenntafræði, mannfræði, félagsvísindi, kynjafræði og þannig mætti lengi telja.

 

Kenningar um hinn sögulega Jesú eiga langa hefð í umfjöllun um Nýja testamentið og persóna Jesú hefur heillað trúaða jafnt sem efasemdamenn öldum saman. Fyrstu vísindalegu rannsóknir á Jesú sem sögulegri persónu áttu sér stað í Þýskalandi á átjándu öld en þær voru mjög gagnrýndar fyrir að endurspegla frekar aðstæður og áherslur rannsakenda frekar en forsendur fyrstu aldar. Nútíma rannsóknir byggja á grunni nákvæmra textarannsókna og heimildarýni. Í guðfræðideild Háskóla Íslands eru kenningar um hinn sögulega Jesú kynntar í inngangsnámskeiðum í trúfræði og nýjatestamentisfræðum og í framhaldsnámskeiðum takast nemendur á við slíkar kenningar með því að rannsaka þær frumheimildir sem fyrir hendi eru.

 

Trúarlegt umhverfi á ritunartíma biblíunnar er viðfangsefni inngangsnámskeiða og liggur til grundvallar allri ritskýringu. Þar fá nemendur innsýn í fjölbreytilegt efni sem tekur til jafnt stjórnmálasögu, hugmyndafræði og trúarbragða í umhverfi Nýja testamentisins. Í inngangsfræði Nýja testamentisins er farið yfir bókmenntasögu alls Nýja testamentisins ásamt kynningu á ýmsum skyldum ritum.

 

Þekking á trú Egypta er mikilvæg í samhengi Nýja testamentisins vegna þess samruna grískrar og austrænnar menningar sem átti sér stað eftir tíma Alexanders mikla á þessu landsvæði og lögð er mikil áhersla á að textarnir séu lesnir í því samhengi. Prófessor Jón Ma. er sérmenntaður í egypskum fræðum en rannsóknir hans í bandaríkjunum voru á textum úr frumkristni sem varðveist hafa á egypskri tungu.

 

Hvað snertir gnóstísk rit hefur prófessor Jón Ma. komið að rannsóknum og þýðingum rita af þeim flokki. Leggur hann áherslu á í kennslu sinni að nemendur m.a. kynnist ritum Nag Hammadi safnsins, flokki gnóstískra rita sem fundust í Egyptalandi  1945, og voru rannsökuð í Claremont þar sem Jón starfaði. Nýleg lokaritgerð við guðfræðideildina fjallar ítarlega um gnóstísk rit og tengsl þeirra við Jóhannesarguðspjall.

 

Júdasarguðspjall hefur þá vakið mikla athygli vegna þess að eintak þess komst nýlega í hendur fræðimanna, illa farið eftir langa og sorglega meðferð forngripabraskara. Ritið var boðið Claremont háskóla til sölu á þeim tíma er Jón starfaði þar og fékk rannsóknarhópur hans að skoða ritið. Því miður hafði háskólinn ekki burði til að borga eigendum þess það verð sem sett var upp og því komst það ekki fyrr en nýlega í hendur fræðimanna og í mun verra ásigkomulagi. Jón Ma. greindi frá þessari atburðarás ítarlega í erindi á Hugvísindaþingi haustið 2006 og fór þar yfir rannsóknarsögu Júdasarguðspjalls. Auk þess var nemendum Jóns sem stunda rannsóknir á sviði nýjatestamentisfræða boðið að sækja norræna ráðstefnu 2007 þar sem kynntar voru nýjustu niðurstöður rannsókna á Júdasarguðspjalli. Þess má geta að í haust er í boði námskeið í guðfræðideild um apókrýf guðspjöll, m.a. Júdasarguðspjall.

                                   

Í greininni ,,Trúlausi guðfræðingurinn” er vegið að kennslu á sviði biblíufræða við Háskóla Íslands af nemanda sem ekki hefur setið framhaldsnámskeið á sviði nýjatestamentisfræða. Við sem þessa grein ritum stundum bæði rannsóknir á sviði nýjatestamentisfræða við Háskóla Íslands undir handleiðslu Jóns Ma. Ásgeirssonar. Við finnum okkur því knúin til að leiðrétta þá aðför sem í orðum hans felst. Þau atriði kennslu og rannsókna sem að Teitur Atlason kallar eftir eru gerð vegleg skil í starfi deildarinnar og sitja þar allir nemendur við sama borð.

 

Sigurvin Jónsson guðfræðingur og MA nemi á sviði nýjatestamentisfræði.

Sunna Dóra Möller útskriftarnemi í guðfræði.

 

 

 

Elsku býflugnaeigandi!

Elsku býflugnaeigandi/eigendur ég er manneskja sem þjáist af skordýrafóbíu dauðans og á m.a. annars í stöðugu stríði við köngulær á svölunum hjá mér sem helst vilja spinna vef inni í grillinu mínu, utan á því og allt í kringum það. Bara það að vita af 40.000 býflugum á sama stað setur mér hroll.....en ég ber fullkomlega virðingu fyrir ykkur sem eru hrifin af býflugum , en ég vil helst vera langt í burtu. Þess vegna vil ég vita hvar þær verða og ég ætla ekki að koma nálægt þeim stað. Er það ekki bara díll þið sem eigið flugurnar !

 

Ykkar einlæg, Sunna Dóra!

 

Pées....viljiði reyna að láta þær ekki sleppa...það myndi alveg fara með mig að vita af 40.000 býflugum á flugi í átt að höfuðborginni í killer múd! 

 

bkv. sama

Býflugur fá leyfi

Þýðingar vandamál!

Þegar ég er að skrifa og lesa yfir ritgerðina mína, þá lendi ég svo oft í því að ég verð alveg hlessa á því hvað mér hefur tekist að þýða illa ákveðin orðasambönd og mesti tíminn fer í að laga eigin texta alveg frá grunni, það er mjög hressandi !

 

Næst mest tíminn fer í að velta fyrir sér hvernig í ósöpunum eigi að þýða ákveðin orðasambönd sem eiginlega er ekkert íslenskt orð til yfir eða sem að lýsir hinum enska orðasambandi vel. Síðastliðið kortér hefur farið í að horfa á eitt slíkt samband og velta fyrir sér mögulegri þýðingu en orðasambandi er hér undirstrikað og skáletrað: ....Where the implied author utilizes reader-victimization. Hér bara dettur henni mér ekki neitt fallegt íslenskt orð í hug yfir þetta skáletraða og undirstrikaða. Dettur ykkur eitthvað sniðugt í hug....allt er vel þegið! 

yfirogút