Þessa dagana á núið ekki upp á pallborðið hjá mér, framtíðin á stóran sess auk þess sem fortíðin treður sér að við og við. Það kostar ótrúlega mikla orku að reyna að rýna sífellt inn í framtíðina og sjá fyrir sér allar mögulegar og ómögulegar aðstæður. Þolinmæði er ekki mín stærsta dyggð og verður seint enda er ég ein af þeim sem get ekki lesið heila bók án þess að skoða endann fyrst. Það hreinlega fer með mig að vita ekki hvernig hlutirnir enda og ég bara þoli ekki langa bið. En núna bíð ég og bið góðan Guð að kenna mér að telja daga mína svo að ég megi öðlast viturt hjarta. Ekki spillir fyrir slatti af auðmýkt, dass af æðruleysi og ögn að hugarró!

Ég hef það þó á tilfinningunni að örlög mín ráðist fyrr en síðar og hver þau örlög verða munu móta næstu ár svo um munar. 

Guð gefi ykkur öllum góð og farsæl, slysalaus áramót og munið að brosa á nýársdag, ég fer alltaf í 24 stunda nýársdagsþunglyndi en reyni þó alltaf að brosa gegnum tárin.

Sunna

....að á meðan allir blogga og blogga sem aldrei fyrr eins og enginn komi morgundagurinn og hafa sterkar og ákveðnar skoðanir á því sem er að gerast, þá hef ég ekkert að segja og blogga ekki neitt.......

Ég er samt hér og fylgist með í laumi, skil ekki eftir stór spor....hugsa og velti vöngum! Það virkar vel fyrir mig og hver veit nema ég fari og mótmæli á morgun ... ég hef alla vega aldrei verið nærri því en nú, áður fyrr fannst mér mótmæli asnaleg, bara örfáir unglingar og Sigurður A. Magnússon. Núna finnst mér mótmæli lífsnauðsynleg .... svona breytast viðhorf og skoðanir, kannski ég er að þroskast og læra og í fæðingarhríðunum vil ég vera á hliðarlínunni, til að læra meira.....

Farið vel með ykkur yfir helgina ....