Af kvennaguðfræði og karlmiðlægu orðfæri!

Tungumálið sem að notað er um Guð í Biblíunni er hlaðið karlkyns útilokandi myndum. Sá sem vinnur að þýðingu verður að spyrja sig hvort að biblíutextinn krefist þess að kyn guðs sé að eðli til karlkyns eða hvort slíkt kyngervi er gegn ætlunum biblíutextans og guðfræðilegs samhengis. Karlmiðlægt innifelandi tungutak nefnir konur aðeins þegar nærvera þeirra er einhvers konar vandamál eða þá að þær eru á einhvern hátt framúrskarandi. Biblíutextinn nefnir konur ekki í venjulegum hversdagslegum aðstæðum þeirra. Karlmiðlægt orðfæri innifelur konur en nefnir þær ekki sérstaklega. Þó að flestir fræðimenn geri sér grein fyrir að kristin samfélög samanstandi bæði af körlum og konum er yfirleitt talað um “hina útvöldu”, “hina heilögu” , “bræður” og “syni” þegar átt er við bæði karla og konur. Slík karlkyns orð eiga við allt samfélagið. Þetta er skilið sem innifelandi tungutak fyrir bæði kynin. Þess vega þarf í ritskýringu að taka alvarlega álitamál karlmiðlægs orðfæri sem er þá almennt orðfæri innan Biblíunnar. 

Þar sem að flestir fræðimenn í Nt taka það sem gefið að leiðtogahlutverk í frumkristni hafi verið á höndum karla, gera þeir t.d. ráð fyrir að þær konur sem að eru nefndar í bréfum Páls hafi verið aðstoðarkonur postulanna, sérstaklega Páls. Slíkar karlmiðlægar túlkanir skilja ekkert rými eftir fyrir annars konar tilgátur að konur hafi verið trúboðar, postular eða leiðtogar safnaða sem voru sjálfstæðir frá Páli og að konurnar hafi verið jafnar honum. Þar sem staða Páls var stundum varhugaverð og alls ekki samþykkt af öllum meðlimum safnaða hans er það jafnvel mögulegt að sumar konur hafi haft meiri áhrif en Páll sjálfur. Textar eins og Róm. 16.1-7 gefa til kynna að konur sem voru leiðtogar í frumkristnum söfnuðum áttu stöðu sína ekki Páli að þakka. Það er líklegt að Páll hafi jafnvel neyðst til að vinna með þeim og gangast við átoríteti þeirra innan samfélaganna. Hér er um að ræða konur eins og Föbe, Priscu eða Júníu. Með því að horfa fram hjá leiðtogahlutverki þessara kvenna er verið að styrkja patríarkalíska virkni nútíma kirkjunnar.  

Þessi umfjöllun er tekin úr bók Elisabeth Schussler Fiorenzu, “In Memory Of Her. A Feminist Theological Reconstruction Of Christian Origins.”.