Austfirðir 2!

Hér er seinni hlutinn !

Matta í heimsókn hjá Þórbergi í Suðursveit!

Jakob við Horn sem er jú á Hornafirði!

Bolli við Hvalnes- og Þvottárskriður!

"Mamma mig langar í hund".

Möttustelpan mín!

Jakob og Matta í steinasafni Petru!

Bolli og Sigrún....einhver skrítinn hringur þarna inni á myndinni......jafnvel að það sé draugur !

Jakob að kanna vað í Hrafnkelsdal....ég held að það sé eitthvað tengt Hrafnkelssögu Freysgoða...án þess að vera með það á hreinu. Það er bara eitthvað svo flott ef að það reynist rétt !

Afmælisboð á Svalbarðseyrinni!

Kárahnjúkastífla og Hálslón í baksýn!

"Ég á lítinn, skrýtinn skugga.....".

Jæja.....læt hér staðar numið......nú er best að fara að snúa sér að þarfari málefnum.....eins og hundinum Lúkasi til dæmis......, aukningu ferðamanna í Jöklusárlóni eða jafnvel endurkomu Kryddpíanna....! Best að leggja hausinn í bleyti og koma alveg fersk inn í bloggið á ný...!

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 24.7.2007 kl. 11:55]

Ég elska Austfirðina þrátt fyrir að hafa komið þar sjaldan.  Mamma mín er frá Hafnarnesi (gamla franska spítalanum) og pabbi á ættir að rekja frá Seyðisfirði.  Mér finnst eitthvað svo óendanlega seiðandi og fallegt við andrúmsloftið þarna austurfrá, svo ég nú ekki tali um fegurðina.

Hefurðu ekki bara náð smá parti af áru eiginmannsins á mynd.  Blátt- ef mig misminnir ekki þá er djúpblái (indigó) litiurinn mjög andlegur litur.  Birtist oft fólki í hugleiðslu og er settur í samband við andlega þenkjandi fólk.  Þarna hefur þú einfaldlega náð manninum á mynd.

Það er eitthvað svo ógvekjandi og í leiðinni, spennandi við hús í eyði.  Ég dregst að þeim, er samt hrædd en lífið sem var er þarna ennþá og þess vegna læt ég mig hafa það að skoða þau (í fylgd með fullorðnum "nottla").

Skoðaði franska spítalann þar sem mamma bjó, einu sinni og þar fann ég kolaeldavélina sem hún sagði mér frá og eitt og annað smálegt.  Að tala um lifandi sögu.  Ji ég er með munnræpu.

Takk fyrir myndirnar.

[Sunna Dóra Möller, 24.7.2007 kl. 13:30]

já ég er salgjörlega sammála þér, ég dregst líka að svona eyðihúsum. Ég skoðaði Horn á Hornafirði fyrir svona ca. 20 árum síðan og ég hef munað eftir því alveg síðan þá og ég varð að koma þangað aftur. Það er svo merkilegt þegar fólk bara fer alltíeinu og hættir að koma aftur og eftir standa svona tóm hús sem áður var fullt af lífi. Annað svona hús er eyðihúsið neðst á Öxnadalsheiðinni.......svo eiga þessi hús að vera með draugagang líka.....fara fullt af sögum af stað ! Ég hef alveg undarlega áráttu líka fyrir svona húsum, fæ alltat einhverja skrítna tilfinningu þegar ég keyri fram hjá þeim .

P.s Takk fyrir bloggið !

Ætli þetta sé ekki bara áran hans............það væri nú pínu gaman af því !