Stutt lýsing konu frá Kóreu...

Ég fann þetta í sömu bók og ég notaðist við í síðustu færslu....þetta vakti mig til umhugsunar....

"Chung Hyun Kyung notes that the biblical story of Jesus´suffering and death is held up as the model to imitate for Asian wo/men, whose lives are filled with suffering and obedience. She relates a story about a Korean Sunday school teacher whose life was threatened in a bout of domestic violence. The woman testified that she had experienced G*d´s love through her husband´s judgment. When she accepted that she had to obey her husband as G*d´s representative, her old self died and her new self was born. She concluded her testimony, to applause from the congregation: There have been no arguments and only peace in my family after I nailed my self on the cross and followed God´s will."

Höfundur bókarinnar segir í framhaldi: Such a reading of the central Christian biblical story, wich identifies with obedience and suffering of Jesus, not only reinforces the bible´s culutral masculinizing tendencies but also inculcates kyriarchal (Drottnandi vald) submission and self-alienation in the interest of mental and psychological colonization.

Mér fannst þetta bara svo merkilegt í ljósi færslunnar á undan þar sem að ég lýsti frásögn konu sem að vill að ljótu sögurnar séu frekar í Biblíunni heldur en ekki. Sagan af Lot hjálpaði henni að muna eftir sínu eigin skelfilega ofbeldi. Hér er aftur á móti megin frásögn guðspjallanna, sagan af krossinum notuð til að kúga konur til að samþykkja eigin ofbeldi og þjáningu. Þetta er jú í öðru menningarlegu samhengi en þetta á sér líka stað í vestrænum heimi, svona skilningur.

Í stað þess að horfa á þann þátt í frásögunni sem frelsar, þá er hún notuð til að kúga konur undir drottnandi vald karlmannsins.

Kannski er bara ekkert lengur sem að frelsar, þegar búið er að misnota boðskapinn á þennan hátt gagnvart konum og oftar en ekki börnum og öðrum minnihluta hópum??

þangað til næst...

tjusss....

Athugasemdir

[krossgata, 4.10.2007 kl. 16:34]

Ég á mjög erfitt með að setja mig í þessi spor og samþykkja sjónarhornið.  Kannski vegna annars menningarheims eða að vera ekki í þeim sporum að finna leið til að þola ofbeldi, ég veit ekki.

[Sunna Dóra Möller, 4.10.2007 kl. 18:28]

Ég held að við eigum einmitt ekki að samþykkja svona lestur og sjálfsskilning út frá þessari sögu vegna þess að hún endar ekki í þjáningunni heldur heldur áfram til frelsis. Þannig við eigum alls ekki að segja að svona sjónarhorn er allt í lagi...vegna þess að þá einmitt samþykkjum við ofbeldið. Þannig að þitt sjónarhorn er alveg hárrétt !

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 5.10.2007 kl. 19:56]

Þetta er hrikalegt en því miður satt. Margir sem kúga konur í krafti trúarrita. Ég held líka að margt fólk sem telur sig "frelsað" sé í raun undirokað af trúarofstæki og guðsótta.

Flottur pistill. Knús.

[Sunna Dóra Möller, 5.10.2007 kl. 20:09]

Algjörlega Margrét. Það getur líka falist kúgun í að frelsast inn í samfélag þar sem ekki er rými fyrir ólíkar skoðanir og ólíkar manneskjur!

Takk fyrir innlitið

[krossgata, 5.10.2007 kl. 22:36]

Ég hef aldrei skilið guðsótta sem hræðslu við guð.  Heldur sem ótta guðs fyrir mönnunum eins og við óttumst börnin okkar.  Að bera velferð fyrir brjósti.

[krossgata, 5.10.2007 kl. 22:37]

óttumst um börnin okkar... átti þetta að vera.

[Sunna Dóra Möller, 6.10.2007 kl. 12:59]

Ég er alveg sammála þessu Krossgata, en ég held að þegar það er hamrað á guðsótta á neikvæðan hátt og ákveðnar sögur notaðar til að ala á ótta og kúgun, þá fer manneskjan að óttast frekar en að elska Guð. Þannig að guðsmyndin og skilningurinn brenglast!