Íslensk orðsnilld.

"Fólk þykist elska Guð. Og þó vita allir, að þessi ást er ekkert annað en ótti um afdrif sálar sinnar eftir dauðann. Og óttinn er undantekningarlaust haturstilfinning í garð þess sem við óttumst. Hinn sanni hugur fólks til Guðs er þess vegna ekki ást, heldur hatur. En svo reyna menn að fela þetta sálarástand fyrir Guði sínum, fyrir sjálfum sér og hver öðrum með því að kalla það ást."

- Þórgbergur Þórðarson, Íslenskur aðall.

"Blóm eru ódauðleg. Þú klippir þau í haust og þau vaxa aftur í vor, - einhvers staðar."

Halldór Laxness, Atómstöðin.

"Breytileiki lífsins er sannleikurinn.  Maðurinn er það augabragð sem hann lifir og breytist á. Í lífi mannsins er aðeins til eitt augabragð þessa skilyrðislausa sannleika sem stendur stöðugur í eitt skipti fyrir öll, - og það er dauðastundin, sú stund þegar maðurinn hættir að lifa og breytast. Og það er jafnvel vafasamt hvort þetta augabragð er til í raun og veru."

Halldór Laxness, Salka Valka,

Góða laugardagsnótt og gleðilegan sunnudag!

Kúgun kvenna!

Enn skoða ég aðferðafræði við Biblíutúlkun og hér er umfjöllun Elisabeth Schussler Fiorenzu en hún hefur mótað kvennafræðilega aðferð til ritskýringar og hér talar hún um kúgun kvenna og syndaskilninginn.  

Þegar kanna á hversu mikið við erum flækt inni strúktúr valdakerfis, getum við notast við greiningu á félagslegri staðsetningu, stöðu og hver status persónunnar er innan valdakerfisins

Eftirfarandi mælikvarði gefur til kynna hvort að réttlætanlegt sé að tala um kúgun með tílvísun til einstaklinga eða hópa. 

·        Gjörnýting: Tölfræði sýnir að í öllum löndum heimsins eru konur gjörnýttar (exploited) efnahagslega, menningarlega, stjórnmálalega og trúarlega. Jafnvel þó að staða þeirra sem annars flokks borgarar virðist vera almenn þá virðist efnahagslega nýtingin þeirra vera ólík og þess vegna skapar hún strúktúralegt ójafnræði milli kvenna.

·        Jaðarinn: Konur eru minna kynntar í öllum félagslegum, menningarlegum, vísindalegum og trúarlegum stofnunum. Annað hvort eru konur ekki til staðar í leiðtogastöðum almennt eða þá að þær eru þar, en kennivald þeirra er minna en kennivald karlmanna. Framlag kvenna er jafnframt ekki viðurkennt eða séð sem óverulegt.

·        Valdaleysi: Jafnvel þó að konur hafi fengið kosningarétt í flestum ríkjum heimsins, þá finnast þær sjaldan í þeim stöðum þar sem að ákvarðanir eru teknar. Áhugamál kvenna eru ekki séð sem opinber/stjórnmálaleg og áhrif þeirra eru frekar tengt einkasviðinu.

·        Menningarleg heimsvaldsstefna: Kúgað fólk er stimplað í gegnum fordómafullar stereotýpur sem að gera þau á einum og sama tíma – ósýnileg. Það er aldrei fyrst litið á konur sem manneskjur eða borgara með einstaklingsbundin persónueinkenni og gjafir heldur er alltaf litið á þær sem - konur. Á sama tíma eru konur gerðar ósýnilegar í gegnum karlmiðlægt orðfæri og vísindi svo lengi sem að vestræn menning lítur á hinn hvíta karlmann sem ímynd þess að vera manneskja og þess að vera borgari.

·        Kerfisbundið ofbeldi: Ofbeldi gegn konum er ekki oft séð sem ofbeldi gegn grundvallar mannréttindum. Heldur er það oftar en ekki sagt vera tilkomið vegna eigin sök konunnar eða gegnum hennar veikleika. Komið er illa fram við konur, líkamlega, andlega, kynferðislega og trúarlega. Þær eru beittar kynferðislegu ofbeldi, sveltar, pyntaðar, barðar og drepnar eingöngu vegna þess að þær eru konur.

·        Þöggun: Konum hefur verið bannað að tala opinberlega og þeim hefur verið vikið til hliðar inn á einkasviðið. Það er ekki langt síðan að þær voru útilokaðar frá akademískri menntun og þekkingarmyndun. Með því að vera auðmjúkar, þögular og með því að krefjast einskis, voru þessir þættir settir á stall í gegnum aldirnar sem kvenlegar dyggðir. Hið menningarlega boð “konur eiga að sjást en ekki heyrast” á sér Biblíulegar rætur og dregur enn í dag úr konum að tala opinberlega.

·        Vanþóknun og rógur: Konur sem að aðlagast ekki hinu “drottnunarlega siðferði” hins karlmiðlæga samfélags eru rægðar, baknagaðar, stimplaðar “slæmar konur”. Litið hefur verið á konur sem hlið djöfulsins, sem freistara, sem villutrúaðar, að þær hneigist til hins illa og að þær séu óhæfar til að vera boðberar hins guðlega. Hið menningarlega munstur sem að egnir “góðu konunni” og “slæmu konunni” saman finnst m.a í Biblíulegum viskubókmenntum þar sem viskan er hin eftirsótta kona sem að er spiluð gegn hinni “slæmu konu” sem er persónugerð sem  svikull útlendingur.  

Þegar talað er guðfræðilega, þá verður að líta á kúgun sem formgerðarlega synd. Frelsunarguðfræðin skilur syndina ekki eingöngu sem persónuleg, einstaklingsbundin mistök eða sekt heldur frekar sem stofnanalega og formgerðarlega holdgervingu og raungervingu hins illa. Kynjamismunun, kynþáttamismunun, nýlendustefna og heimsvaldsstefna eru guðfræðilega best skildar sem formgerðarleg synd og illska sem að flokkar allt fólk. Einstaklingar geta annað hvort barist gegn eða unnið með þessari synd en þeir eru aldrei frjálsir eða saklausir af henni. Hin formgerðarlega synd hefur þessi einkenni: 

·        Formgerðarleg synd er praktíseruð gegnum stofnanalegt óréttlæti, sameiginlega aðgreiningu og ómanneskjulega hugmyndafræði og fordóma.  

·        Formgerðarleg synd þekkist ekki og er ekki viðurkennd sem óréttlæti og eitthvað rangt vegna þess að hún er löggerð, náttúrugerð, og kynnt sem almenn skynsemi aftur og aftur í gegnum menningarlega hugmyndafræði, trúarleg tákn, siðferðisleg kerfi og opinbera menntaumræðu.

·        Formgerðarleg synd framleiðir einstakling og sameiginlega meðvitund sem að er sjálfs-fráhverf. Þessi sjálfs-fráhverfa meðvitund er samþykkt vegna þess að það er litið á hana sem eðlilega og almenna skynsemi. Hún sannfærir fólk um það að aðstæður kúgunar og aðstæður sem að eru ómannlegar, séu eðlilegar eða guðlega skipaðar. Hún lítur á þessar aðstæður sem sannanir fyrir einstaklingsbundnum mistökum og veikleikum.

·        Fráhverf meðvitund knýr fólk til að samþykkja þeirra eigin gjörnýtingu og ómannlegar aðstæður sem eðlilegar og eitthvað sem að Guð vill og þess vegna innhverfir fólkið og gerir að sínu, gildi kúgunarinnar. Menntun, fjölmiðlar og vísindaleg umræða, ásamt menningarlegri og trúarlegri félagsgervingu eru tæki hins opinbera til að innhverfa formgerðarlega synd.  

·        Sjálfs-fráhverf meðvitund knýr einnig konur til að vinna með drottnandi gjörnýtingu og kúgun svo lengi sem að við vinnum ekki gegn því að lítið sé gert úr mennsku okkar í og gegnum umræðu um hið kvenlega, kynþætti, stéttir eða þjóðernislega meðvitund og tökum jafnvel þátt sem kennarar, prestar eða mæður í endurritun þeirra. 

Þessi frelsunarguðfræðilega hugmynd um formgerðarlega synd, verður að vera aðgreind frá hugtakinu um synd sem að er ríkjandi í megin-karlmiðlægri guðfræði. Judith Plaskow sagði fyrir löngu síðan: Að skilningur á synd og náð í nútíma karlmiðlægri guðfræði er mótuð á einstaklingsbundnum karlkyns forsendum.

Til dæmis er ein af mest ræddum og fordæmdum syndum, stoltið. Aftur á móti, á meðan að stoltið kann að vera hin mesta freisting fyrir menntaða karlmenn, bendir Plaskow á að konur skortir sjálfstraustið og tilfinninguna fyrir afrekum. Þess vegna ætti stoltið ekki að vera syndin, heldur dyggð sem að er fágað sem andlegt verk fyrir konur.  

Þessi túlkun á synd er ekki frumástæðan fyrir því af hverju kvennaguðfræðin hefur verið treg til að nota hugmyndina um syndina í greinandi flokkun. Megin ástæðan hefur verið sú staðhæfing Biblíulegrar guðfræði og karlmiðlægrar guðfræði, að konurnar voru þær sem að komu með syndina í heiminn og að hún sé uppspretta alls ills. 1. Tím. 2.12-15 til dæmis kennir það augljóslega að syndinni var komið í heiminn af konu. Biblíuleg guðfræði syndarinnar virðist því vera guðfræði sem að “kennir fórnarlambinu um”. Um leið gerir hún fórnarlambið ábyrgt fyrir eigin gjörnýtingu og kúgun. 

Þess vegna verðum við að hverfa frá þessum skilningi í átt til frelsunar og skoða frekar og ráðast gegn hinni formgerðarlegu synd sem að er inngreipt í samfélag okkar, okkar sameiginlegu meðvitund, og stofnanir okkar. Ef að við ráðumst ekki gegn þessu meini þá losnum við aldrei úr viðjum kúgunar og samfélagsgerðar sem að er knúin áfram af ofbeldi, aðgreiningu og misskiptingu.

Af kynjafræðilegum nálgunum að Biblíunni!

Um kvennafræðilega nálgun að textum Biblíunnar! 

"Amid the diversity stands a core feminist conviction: Women are, not "by nature," neither inferior to or derivative of men; and men "by nature," do not embody a normative humanity to wich women are subordinated. Rather, women´s humanity, with its attendant rights and responsibilities, including the authotrity to interpret sacred texts. must be acknowledged and respected by civil and religious communities. Feminist biblical interpretation presupposes women´s authority to interpret Scripture, an authority systematically denied to women from early Christianity until recently. The duration of women´s abscence from the procuction of knowledge should not be eclipsed by current acceptance and substantial development of feminist interpretation since the 1960s".

Tekið úr bókinni "Methods of Biblical Interpretation"

Ég í sunnudagaskóla fer.....

Jams, ég byrjaði daginn á því að vera með sunnudagaskóla út í Bessastaðasókn (og nei Dorrit kom heldur ekki í dag *snökt*).....!

Það komu margir og við vorum bara ánægð með stundina en við erum saman fjögur, Matthildur Bjarnadóttir, Bolli Már Bjarnason, Snædís vinkona Möttu og ég.

Á sama tíma og við vorum með sunnudagaskólann voru messur í flestum kirkjum á höfuðborgarsvæðinu og mjög líklega í mörgum kirkjum úti á landi. Þar hefur fólk komið saman til að biðja og hlusta á útleggingu orðsins. Væntanlega hafa einhver fermingarbörn komið til að fá stimplana sína og hugsanlega einhverjir foreldrar fylgt þeim.

Allar þessar kirkjur hafa ómað af lofsöngvum og fallegri tónlist til dýrðar Guði á þeim stað sem að hefur verið frátekinn fyrir Guð. Kirkjan er heilagur staður nebblega sem að hefur einmitt verið tekinn frá til að þar getir farið fram tilbeiðsla á Guði.

Kirkjan er staður þar sem að við tölum um Guð, syngjum um Guð og lærum að þekkja Guð.

Það er víst að kirkjur eru oft fallegar á að líta og þar er jú oftar en ekki orgel til að spila kirkjutónlistina á. Helgin og kyrrðin sem að hvílir oft yfir kirkjunni er aðlaðandi í önnum dagsins, því er það virkilegt gleðiefni að fólk vilji sækja kirkjuna í ýmsum tilgangi.

Vonandi vakir Guð yfir öllum hinum fjölbreyttu gestum sínum, hvort sem að Guð er í hjartanu þeirra eða ekki!

En gleymum samt ekki að kirkjan er frátekin og sama hvað fólk segir eða telur um kirkjuna sem byggingu eða sem tónlistarhús.......að þá tilheyrir hún Guði!!! Hún getur aldrei átt sér annað markmið eða tilgang!

Með kærum kveðjum,

þangað til næst!

Smá hugleiðing varðandi túlkun!

Nú sit ég og bögglast í gegnum aðferðafræði. Eftirfarandi er eftir Ingrid Rosu Kitzberger en hún skrifar um lesendarýni á sviði kvennafræða!

"The disciples will be sent the paraclete, the spirit of truth, who will be with them forever and will guide them into all truth (Jh. 14.16-17; 16.13)"

"The living water wich Jesus gives will become a spring of water in the believer, welling up into eternal life (Jh. 4.13-14)".

"Re-birth of the spirit implies partaking in its freedom to come and go wherever it wants (Jh. 3.8)".

If we take these promises seriously into account, they might be considered to be at work and effective also in the interpretation of the gospel. The sending of the paraclete empowers us to trust that it is the spirit of truth who guides and shapes the way we interpret. The gift of living water and the effects of rebirth in the spirit empower us to set out on a new path whose aim and destiny are not clearly defined and wich thus reveals itself only gradually in the process. We are also empowered thereby to trust our own inner wells, the water welling up from our own lives and to go ahead with the autonomy trusted to us, and to face the challenge of responsibility for our interpretations. A feminist-theological interpretation of the gospel along these empowering lines emerges as an open ended task, as open-ended as the gospel itself (Jh. 21.25).

Áfram veginn held ég.....

Þangað til næst....

Enn ein tilvitnunin!

Hér er ein góð frá Carl Gustav Jung um lesendur að ritum Biblíunnar!

People will read the gospel again and again an I myself will read it again and again. But they will read it with much more profit if they have some insight into their own psyches. Blind are the eyes of anyone who does not know his own heart, and I always recommend the application of a little psychology so that he can understand things like the gospel still better.

Tvær í viðbót bara til gamans af því að það er svo gaman að lesa tilvitnanir eftir snillinga !

"No one has ever done exegesis of John´s writings until the reader has received, as a vital reality, the message of the work and has felt its impact in his own life and existence".

- Crossan

"Reading is a species of self-discovery, but it may also be a neurosis or hysteria".

- Freund

 

tjusss.....!

Tilvitnanir!

Ég hef sérstaklega gaman af því að vitna í aðra þegar ég hef ekkert að segja sjálf !

Sexual Justice is the most trivialized, feared, and postponed dimension of social justice in western society and, possibly, in the world.

- Carter Heyward.

We are together, my child and I.

Mother and child, yes,

but sisters really,

against whatever denies us

all that we are.

- Alice Walker.

 

Tengist breytt mynd af Maríu Magdalenu því að konur voru útilokaðar frá embættum kirkjunnar?

Hér á eftir ferð útdráttur úr grein James Carroll þar sem að hann fjallar um breytinguna á ímynd Maríu Magdalenu, þar sem hún var gerð að iðrandi hóru og um leið valdalaus. Á sama tíma er það að gerast að verið er að ýta konum út á jaðarinn í kirkjunni og þær útilokaðar frá kirkjulegum embættum!

Skemmtileg umfjöllun, sem vel þess virði er að renna yfir !

Hver var María Magdalena.

James Caroll! 

Hver var þessi kona? Af skrifum Nt getum við dregið þá ályktun að María frá Magdölum, sem var þorp við Galíleuvatn, hafi verið leiðandi persóna meðal þeirra sem að löðuðust að Jesú. Þegar karlmennirnir í hópnum yfirgáfu Jesú á þeirri stundu sem að hættan var sem mest þá var María Magdalena ein af þeim konum sem að stóðu hjá Jesú, jafnvel við krossinn. Hún var nálæg við gröfina, hún var sú fyrsta sem að sá Jesú upprisinn og sú fyrsta til að boða góðu fréttirnar. Þetta er nokkuð af því sem að við getum lesið af síðum Nt um Maríu Magdalenu. Af öðrum textum frá hinu frumkristna tímabili, virðist sem að staða hennar sem postula, á hinum fyrstu árum eftir dauða Jesú hafi hugsanlega verið fremri stöðu Péturs.  

Fljótlega var farið að fenna í þessa mynd og nýr vefur ofinn yfir þessa mynd af Maríu og ný tók við en það var myndin af heilagri Maríu Magdalenu – iðrandi vændiskona. En þetta er ekki sannleikurinn. Yfir þessari fölsku staðhæfingu hangir hin tvöfalda notkun sem að sagan hennar hefur verið tengd æ síðan en það er annars vegar að gera lítið úr kynferði almennt og hið sértæka, að gera konur valdalausar. 

Átökin sem að skilgreindu hina kristnu kirkju vegna viðhorfa sem að tengdust hinum efnislega heimi, voru fókuseruð á kynferði, kennivald klerkastéttar sem að eingöngu karlkyns, vaxandi skírlífi og hvernig guðfræðileg fjölbreytni var dæmd villutrú, svo eitthvað sé nefnt. Í gegnum allt þetta lék endurmótun á Maríu Magdalenu sitt hlutverk.  Í raunveruleikanum byrjar þó allur ruglingurinn í guðspjöllunum. 

Við höfum nokkrar Maríur í guðspjöllunum og einnig nokkrar ólíkar frásagnir af Maríu Magdalenu. Sterkust er þó frásagan af henni í garðinum hjá gröfinni á páskadagsmorgun í 20. kaflanum í Jóhannesi. 

Myndin af Maríu Magdalenu tjáir ákveðna spennu en hún fær einnig kraft úr þeirri spennu sem að persóna hennar skapar. Sérstaklega þegar hún er tvinnuð saman við mynd af annarri Maríu, Maríu guðsmóður.  Hin kristnu kunna að tilbiðja hina blessuðu mær en það er Magdalena sem að þau samsama sig að. 

Með því að finna upp á þeirri persónu að María sé iðrandi vændiskona, má virðast sem að hún hafi komið til vegna þrýstings úr frásögum sjálfum í Nt. En það er ekki þannig. Aðal þátturinn í umbreytingunni á persónu hennar var að það var ráðsgast með ímynd hennar af karlmönnum sem að var ógnað af því hver hún var. Breytingin tók langan tíma eða hin fyrstu 600 ár á hinu kristna tímatali.

Guðspjöllin sjálf sem eru skrifuð nokkrum áratugum eftir að Jesú dó, tala sjálf um kennivald hinna tólf. Hér má strax sjá hvernig farið er að stjórnast með ímyndir til að ýta undir ákveðinn strúktúr sem að var að myndast. Það að hinir tólf voru eingöngu karlmenn og höfðu því kennivald skv. því er sérstaklega notað í dag af Vatíkaninu til að útiloka konur frá prestsvígslu. 

En persónan sem að felur í sér ímynduð og guðfræðilegt átök vegna stöðu kvenna innan kirkjunnar, er María Magdalena.  

Heilög ritning kristinnar kirkju var sett saman af ferli sem að var langtum flóknara en oft er uppi látið. Hin mikla dreifing góðu fréttanna um Jesú Krist, umhverfis Miðjarðarhafið merkti það að aðgreind kristin samfélög spruttu upp út um allt. Það vað lifandi fjölbreytni í átrúnaði og tilbeiðslu. Þetta var endurspeglað í munnlegri hefð og síðar í textum þeirra samfélaga sem að þau notuðu.  Með öðrum orðum það voru til fullt af textum sem að hefðu getað komist í kanóninn, en gerðu það ekki. 

Það var ekki fyrr en á fjórðu öldinni sem að listi yfir þau rit sem að við þekkjum sem Nt var sett saman. Á sama tíma, var kirkjan á þeirri leið að skilgreina sig í andstöðu við konur.  Þegar hin helgu rit voru gerð að kanón, hvaða rit urðu eftir og hvers vegna? Einn af hinum mikilvægustu kristnu textum sem að við eigum utan kanóns er guðspjall Maríu Magdalenu. Hér er frásaga af Jesú hreyfingunni sem að segir frá Maríu Magdalenu þar sem hún er einn af hinum valdamestu leiðtogum.

Á sama hátt og guðspjöllin í kanóninum komu úr samfélögum sem að tengdu sig við guðspjallamennina, sem að líklega skrifuðu ekki textana sjálfir, þá er hér eitt guðspjall sem að er nefnt eftir Maríu Magdalenu. Ekki vegna þess að hún skrifaði það heldur vegna þess að það kom úr samfélagi sem að þekkti kennivald hennar.  Hvort sem að það var í gegnum þöggun eða vanrækslu, þá hvarf guðspjall Maríu á hinum fyrstu öldum kristninnar.

Á sama tíma byrjaði hin raunverulega María Magdalena að hverfa inn í þjáningarfullan heim hinnar iðrandi hóru og á sama tíma voru konur að hverfa úr innsta hring hinnar kristnu kirkju.  

Guðspjallið kom aftur fram 1896, þegar vel varðveitt 5. aldar handrit sem að er dagsett alveg aftur á 2. öld, var sett á sölu í Kairó. Síðar komu fram fleiri brot úr þessum texta.  Það á ekki að koma á óvart, ef að gefið er á hversu árangursríkan hátt hin útilokandi yfirvöld karlmanna náðu fótfestu í sjálfu sér, innan kirkju feðranna, að Maríuguðspjalli var ýtt til hliðar á fjórðu öldinni.

Eins og textin sýnir, þá er frummyndin af Maríu, mynd af trúföstum postula Jesú Krists. Þetta er mynd sem að við sjáum endurspeglast í guðspjöllunum. Þessi mynd stóð helst í veginum þegar verið var að koma á útilokandi karlkyns yfirráðum og það er þess vegna sem að myndin af Maríu varð að brenglast.  

Á sama hátt þjónaði áherslan á kynferði kvenna sem rót alls ills til að gera konur undirgefnar. Þess vegna var sú nauðsyn að gera myndina af Maríu valdalausa, til að systur hennar sem að komu á eftir í kirkjunni myndu ekki keppa við karlmennina um völdin og um leið til þess fallin að gera lítið úr konum almennt.  Hið árangursríkasta var að smætta konur niður í kynferði sitt. Kynferðið sjálft var smættað niður á svið freistingarinnar, sem var uppspretta þess að manneskjan verður óverðug.  

Allt þetta, frá því að kyngera Maríu Magdalenu til upphafningar á Maríu Mey, móður Jesú, með því að auka áherslu á skírlífið, með því að ýta konum út á jaðarinn, með því að gera trúna að sjálfafneitun sérstaklega í gegnum iðrunarsamfélög, að þá varð til einhvers konar skilgreinandi hápunktur á 6. öldinni. Það var á þessum tíma sem að leiðin var ákvörðuð sem að kirkjan ætlaði að ganga og um leið vestrænt minni með henni.  

Páfi Gregoríus I (540-604) var fæddur aristókrati og bjó í Rómarborg. Þegar faðir hans dó, gaf hann allt sem hann átti og breytti heimili sínu í klaustur. Þegar Pelagíus II dó var Gregoríus valinn sem hans eftirmaður.  

Þekktur sem Gregoríus mikli, er hann einn af áhrifamestu persónum sem hafa þjónað sem páfar. Hann flutti frægar ræður um Maríu Magdalenu árið 591 í Róm. Það var hann sem að setti innsiglið á það sem fram að þessum tíma hafði verið almennt en ekki enn helgaður lestur á hennar sögu.

Hin nýja mynd af henni var nú ákvörðuð og varð þannig í u.þ.b 1400 ár.  Í gegnum miðaldir og siðbreytinguna í kaþólsku kirkjunni í kjölfar Lúters, í nútímanum og í gengum upplýsingarárin, lásu prestar og munkar orð Gregoríusar eins og þeir væru að lesa guðspjöllin sjálf.  

Karlmenn kirkjunnar sem að höfðu haft þann ávinning af því að henda þessari konu út úr myndinni, var að eilífu hlíft við nærveru kvenna í helgidómum sínum, vissu ekki hvað hafði gerst. Með því að hafa skapað mýtu, höfðu þeir ekki minni til að muna að þetta var mýta. Þeirra María Magdalena, varð sú eina sem að hafði verið til.  

Þess vegna var María Magdalena, sem að hafði byrjað sem kraftmikil kona við hlið Jesú Krists, endurleyst hóra og módel kristninnar fyrir iðrun, veru sem að hægt er að stjórna og meðhöndla eftir eigin vilja. Einnig varð hún áhrifamikið vopn og notuð í áróðri gegn hennar eigin kyni.  

Það er samt svo merkilegt að þegar allt kemur til alls, þá var það sem dreif hina and-kynferðislegu mynd af Maríu Magdalenu áfram var þörf karlmanna til að ráða yfir konum. Í Kaþólsku kirkjunni og víðar, er þessari þörf enn mætt í dag!!!

 

Í minningu hennar...

Nú er ég byrjuð að lesa rannsóknarsögu í biblíufræðum til að undirbúa mig fyrir mitt ógurlega lokaverkefni.

Fyrsta bókin sem að ég er að lesa núna er eftir Elisabeth Schussler Fiorenzu og heitir In Memory of Her.

Hér er smá af því helsta sem að bar hæst í fyrsta kaflanum!

"Yet as long as the stories and history of women in the beginnings of early Christianity are not theologically conceptualized as an integral part of the proclamation of the gospel, biblical texts and traditions formulated and codified by men will remain oppressive to women".

"Biblical texts are not verbally inspired revelation nor doctrinal principles but historical formulations within the context of a religious comunity".

"Current scholarly theory and research are deficient because they neglect women´s lives and contributions and construe humanity and human history as male. Feminist scholarship in all areas, therefore seeks to construct heuristic models and concepts that allow us to perceive the human reality articulated in androcentric texts ans research".

"All historiography is a selective view of the past. Historical interpretation is defined by contemporary question and horizons of reality and conditioned by contemporary political interests and structures of domination. Historical "objectivity" can only be approached by reflecting critically on and naming one´s theoretical presuppositions and political allegiances".

"To make people feel worthless, society robs them of their pride: this has happened to women. All the institutions of our culture tell us - through words, deeds and even worse silence - that we are insignificant. But our heritage is our power".

"Yet such a recovery of women´s history in early Christianity must not only restore women to history, it must also restore history of Christian beginnings to women. It claims the Christian past as women´s own past, not just as a male past in wich women participated only on the fringes or were not active at all".

"The debate between androcentric scholarship and feminist scholarship does more than indicate the intellectual limitations of the scholars involved in the argument. In fact, it shows a competition between rival paradigms that may exist alongside each other in the phase of transition, but ultimately are exclusive of each other".

"Feminist analysis and consciousness raising enables one to see the world and human lives, as well as the Bible and tradition, in a different light and with different glasses. It has its goal a new feminist engagement and a way of life, a process traditionally called conversion. The discussions of the first part of the book seek to provide new lenses that enable one to read the biblical sources in a new feminist light, in order to engage in the struggle for women´s liberation inspired by the Christian feminist vision of the discipleship of equals".

Hér er á ferðinni flott kona, með góðan boðskap...ég hlakka til að lesa meira!

tjusss...

Hvað er málið....

...með að vera ekki í neinum fötum nánast. Ég var að horfa á myndbandið frá hátíðinni hér http://perezhilton.com/ og ég bara skil ekki svona atriði þar sem að allt gengur út á að konur eru fáklæddar, dansandi við súlur eins og á nektardansstöðum.

Mér finnst þetta afar mis.....og ekki gott kombakk að halda að svona atriði slái í gegn...sorrí, en ég hef bara alls engann húmor fyrir þessu og þetta er eiginlega alveg hrikalegt fyrir grey stelpuna !

Þetta minnir mig á atriði í júróvisjón í vor sem var frá Póllandi en þar var einmitt svona súlustaðaratriði, með stólum og netsokkabuxum og engum fötum nánast og meira að segja búr á miðju sviðinu þar sem að kona var inní. Ég bara sat fyrir framan sjónvarpið og grét !

Á tímum vaxandi mannsals á konum og börnum í kynlífssþrælkun, þá er þetta alveg ótrúlegt að fólk láti sér detta í hug að vera með svona atriði og að það eigi að vera geðveikt flott og konum eitthvað til framdráttar....

Ef að einhverjum finnst þetta öfgafull feminísk túlkun á þessu atriði Britney þá er mér alveg sama......mér fannst þetta ekki töff og frekar örvæntingarfullt...

frusssss......

Britney Spears vakti litla lukku á MTV-verðlaununum